36. Evert van Ravensberg

	Beste prestaties bij AV Haarlem
	100 m 12.8 1971   300 m 42.2 1970   400 m 55.6 1972   800 m 1.55.0 1978   1000 m 2.28.2 1976 CR 1500 m 3.49.4 1978 CR 1 mijl 4.11.1 1978 CR 2000 m 5.29.3 1981 CR 3000 m 8.13.6 1978 CR 2 mijl 9.19.6 1976 CR 5000 m 14.23.3 1978 CR 10.000 m 30.46.0 1978 CR 15.000 m baan 49.17.4 1979 CR 10 mijl 51.33 1982   1 uur 18.220,38 m 1979 CR 20 km 1.04.55 1982 CR halve marathon 1.08.03 1982   marathon 2.34.32 1982   4x100 m 49.7 1976   4x400 m 3.39.4 1973   4x800 m 7.50.1 1978 CR 4x1500 m 15.56.73 1981 CR 4x15 km 3.29.36 1974 CR 110 m horden 20.7 1977   400 m horden 1.00.4 1979   1500 m steeple 4.38.2 1971   2000 m steeple 6.24.9 1972 CR 3000 m steeple 8.48.0 1979 CR 1000 m snelw. 4.43.7 1981   3000 m snelw. 18.21.57 1985   hoog 1.85 1976   polshoog 2.40 1972   ver 5.62 1971   h.s.s. 10.86 1977   kogel 8.56 1977   discus 24.46 1974   speer 35.70 1972   400 m indoor 58.9 1971 CR 800 m indoor 2.00.6 1975   1500 m indoor 4.02.6 1979 CR hoog indoor 1.70 1971

Lid van AV Haarlem geworden in 1970. Kwam daarvoor uit voor AV Weert. Actief tot en met 1993.

Trainingsbeest met een enorme vechtersmentaliteit, wiens atletiekloopbaan altijd werd afgeremd door ziektes (bronchitis) en blessures (allerlei soorten). Evert begon in 1967 met atletiek. Hij deed als junior alle nummers, maar kwam toch vooral op de middenafstand, de steeple-chase en het hoogspringen het beste mee. Ook deed hij veel aan strandlopen, die toen nog veel werden gehouden. Bij de NK jeugd eindigde hij 7x bij de eerste 7: 4e op de 2000 m steeple (1972), 5e op de 1500 m (1972), op de 1500 m indoor (1972) en op de 1500 m steeple (1971), 6e op de 400 m horden (1972) en 7e op de 1500 m indoor (1971) en de tienkamp (waarop hij in 1972 het totaal van 4520 punten scoorde). Evert vestigde jeugdclubrecords op de 400 m indoor, 1500 m indoor (2x) en 2000 m steeple (2x), behaalde bij de A-jeugd een overwinning bij de Pim Mulierloop (1971) en stond na het seizoen 1972 4e op de Nederlandse ranglijst op de 2000 m steeple.

Als senior boekte hij eerst wat overwinningen in kleinere regionale wedstrijden zoals de Njord '59 kerstveldloop in Overveen (1973,1974 en 1975), de Bevrijdingsloop in Spaarndam (1975), de Sportfondsenbadloop in Haarlem (1975) en het clubkampioenschap veldlopen (1973) en maakte hij kennis met de lange afstand (o.a. door in 1973 als 20-jarige een 50 km lange strandloop uit te lopen in 4.29.44, waarmee hij de jongste Haarlemmer is die ooit hardlopend een afstand boven de marathon volbracht), alvorens vanaf 1976 de grote successen kwamen. Hij won dat jaar de prestigieuze AAC-strandloop in IJmuiden (11 km in 37.00) voor mensen als Hans Koeleman, Arne Evers en Aad Buitenhuis. Evert maakte vervolgens optimaal gebruik van de komst van kunststofbanen, eerst in Duitsland (Duiken) en België (Hechtel, Brussel) en later in Nederland (o.a. in Haarlem, Sittard en Roosendaal), want vooral vanaf 1976 trok hij alle clubrecords tussen de 1000 m en de 15 km naar zich toe, naast diverse andere afstanden, samen een unieke reeks.

Evert groeide uit tot de meest complete loper die we ooit gehad hebben, omdat hij zowel op de baan, op de weg, op de cross als op de steeple chase successen behaalde. Zijn lijst met clubrecords bij de senioren (40 stuks) is indrukwekkend: 1000 m, 1500 m (2x), 1 mijl (3x), 2000 m, 3000 m (3x), 2 mijl (2x, zijn 9.19.6 is nooit verbeterd), 5000 m (4x), 10.000 m, 15.000 m (zijn baantijd van 49.17.4 is alleen op de weg verbeterd), 1 uur (2x), 20 km (2x), 3000 m steeple (9x, zijn 8.48.0 is nooit verbeterd), 4x800 m (de 7.50.1 is in feite gelijk aan het huidige record), 4x1500 m (3x, de 15.56.73 is nooit verbeterd), 4x15 km (de 3.29.36 is nooit verbeterd), 400 m indoor en 1500 m indoor (3x).

De techniek bij de waterbak

Evert had ook een belangrijk aandeel in de historische 2e plaats die een ploeg van 10 Haarlemmers in 1987 behaalde in de 24-uurs estafette in Apeldoorn (tegenwoordig Nederlands kampioenschap) met 432,079 km, de beste afstand ooit door een Haarlemse ploeg gehaald. In de PH-beker is hij van onschatbare waarde geweest. Van 1971 tot en met 1990 was Evert vrijwel altijd present, zelfs als hij nauwelijks fit was. Hij liep de 6 mijl van Warmenhuizen ooit in 32.41 (1987). In 1993 beëindigde hij noodgedwongen na 66 bekerwedstrijden (een absoluut record voor Haarlem) zijn PH-loopbaan. Zijn lichaam wilde niet meer, vooral de hamstrings, lage rug en de kuiten beletten hem door te gaan. Dat hij vanaf 1976 regionaal en nationaal bij de top hoorde bewijst ook de lange lijst aan overwinningen in die periode: de Pim Mulierloop in Velsen (1977), strandlopen in Bloemendaal (1978, 1979, 1982, 1984), de 10 km op de baan in Haarlem (1979, 1986), de 10 mijl van Nieuwe Brug (1982 en 1987, de laatste keer na een heroïsche strijd met Peter Swiers (AV Haarlemmermeer) die hij na een fantastische inhaal1race in de laatste honderden meters nog voorbij ging), de Houtloop in Haarlem (1985, 1989), de DWT-loop in Overveen (1986, 1987), de Lionsloop in Overveen (1987), onderlinge crossen (1981 en 1989, bij de eerste gelegenheid werd hij clubkampioen), de winterronde van de Bap van der Pol-loopgroep (1989), de 7 km tijdens de TROS-loop (3x) en de onderlinge zeskamp voor de lange afstandlopers (1988, 1990). Legendarisch was ook zijn sprong over een dichtslaand koeienhek tijdens een cross in Santpoort, alhoewel hij daar uiteindelijk 'slechts' tweede werd. Evert stond in 1978 3e van Nederland op de 3000 m steeple en 7e aller tijden. Ook in 1979 stond hij 3e op de jaarranglijst, maar inmiddels 6e aller tijden. In 1980 en 1981 stond hij 8e van het jaar, in 1984 en 1985 9e. Toch werd Evert nooit opgesteld in de Nederlandse ploeg. Dit omdat hij op 23 mei 1978 tijdens een selectiewedstrijd nipt verloor van Pieter Vos (GVAV). Bondscoach Bob Boverman gaf vervolgens telkens weer de voorkeur aan Vos, ondanks dat Evert hem in latere confrontaties duidelijk terugwees. Nadat Evert eind 1979 zijn enkelbanden had gescheurd verdween de Nederlandse ploeg helemaal uit het zicht.

Evert was als duursporter ook op andere fronten actief: in 1978 werd hij 15e en 16e op de NK langlaufen, hij deed mede-Haarlemmers als Koos Kiers versteld staan door ruim binnen het uur (in 56.18) vanuit Bourg d'Oisans naar de top van de Alpe d'Huez te fietsen, hij fietste 5 keer de "toertocht" Luik-Bastenaken-Luik uit, hij werd daags na de NK atletiek 3e in een kwart triatlon in Spaarnwoude (dat hij daarbij mijn originele Amerikaanse pet verloor heb ik hem toen maar vergeven), reed in 2 etappes schaatsend de Elfstedentocht uit (Leeuwarden-Franeker in 1986 en in 1997 Bolsward-Leeuwarden) en volbracht in 1974 wandelend de vierdaagse van Nijmegen (totaal 200 km, 2 weken voor de NK atletiek). Zijn fiets- en skistarpatsen in de bergen leverden overigens ook wel eens minder fraaie resultaten op zoals een paar gekneusde ribben (bij een mislukte schanssprong) en diverse verwondingen na valpartijen met de fiets.

Evert werd in 1985 trainer van de lange afstandsgroep en bleef dat gedurende enige jaren. In de jaren zeventig en tachtig was Evert in totaal 10 jaar bestuurslid en wedstrijdsecretaris, ook heeft hij zich jarenlang ingezet als jurylid en starter (dat laatste heeft zo'n indruk gemaakt op zijn nu 3-jarig zoontje, dat deze thuis nog steeds proefstarts maakt). In 1978 kreeg hij de Paulen-beker, in 1973 de Van Musscher-beker en in 1972 het WG-Schild. Evert woont en werkt tegenwoordig in het centrum van Amsterdam, waar hij een drukkerij/reclamebureau heeft. Zijn kleine broer Frank van Ravensberg komen we elders in deze top 100 nog tegen. Andere broer Marcel van Ravensberg (uit 1954) was in 1971 heel kort als B-junior actief bij AV Haarlem en ontwikkelde zich later tot een verdienstelijk halve marathonloper en elfstedentochtschaatser. Neef Nico Hulsbosch was in de jaren zeventig drie jaar bestuurslid en was een zeer behoorlijke loper met beste tijden van 35.26 op de 10.000 m (1985); 1.17.38 op de halve marathon (1984) en 2.52.00 op de marathon (1977).

Frank van Ravensberg