21. Aafbrecht van der Veen

	Beste prestaties bij AV Haarlem
	100 m 11.1 1986   200 m 23.1 1983   1000 m 3.00.1 1985   4x100 m 42.0 1983     42.23 1984   hoog 1.75 1985   ver 7.27 1983   h.s.s. 16.11 1986 CR kogel 8.96 1985   speer 34.36 1985   60 m indoor 7.08 1984   h.s.s. indoor 15.20 1988

Lid van AV Haarlem geworden in mei 1983. Kwam daarvoor uit voor AAC '61 (Assen), Argo '77 (Groningen) en GVAV Rapiditas (Groningen). Actief tot en met 1988.

Jongste van de twee Groningse broers Van der Veen, die in Nederland bij het hinkstapspringen tot de absolute top behoorden. Zijn atletiekloopbaan liep grotendeels parallel met die van zijn broer Anne Jan en daarom wijkt dit stukje weinig af van het stukje dat ik hiervoor over zijn broer schreef. De broers Aafbrecht en Anne Jan leken in alle opzichten wel een twee-eenheid. Aafbrecht was in 1978 al bij de top van Nederland, toen hij nog lid was van AAC '61: 3e B-junior op de Nederlandse ranglijst hinkstapspringen met 13.32. In 1980 kwam hij uit voor Argo '77 en stond hij met 14.49 tweede op de Nederlandse jeugdranglijst, terwijl hij op de NK junioren goud (h.s.s. indoor) en zilver (h.s.s.) won. De overgang naar de senioren verliep vrij vlot, want in 1981 (inmiddels als lid van GVAV Rapiditas) stond hij met 15.00 op de Nederlandse ranglijst 4e.

Begin 1983 stapte Aafbrecht samen met zijn broer Anne Jan en de broers Henk en Hans Kraaijenhoff (van wie Henk de broers Van der Veen trainde) over van GVAV Rapiditas naar AV Haarlem. Dit na onenigheid met zijn oude club. De broers bleven echter wel in Groningen wonen en trainen, waar thuis een eigen krachthonk ter beschikking stond. Aafbrecht kwam in zijn eerste wedstrijd voor onze club al gelijk tot een clubrecord: in juni 1983 bracht hij het record h.s.s. op 14.95. In de competitie werd het meteen een overwinning op zijn favoriete onderdeel met 14.78 en mocht zijn vertesprong van 7.09 er ook zijn. In de competitiefinale zou hij ook nog op de 4x100 m worden ingezet, welk nummer hij evenals het h.s.s. won. In de loop van 1983 wist hij het clubrecord h.s.s. nog 2x flink aan te scherpen, waarbij hij ook zijn persoonlijk record behoorlijk verbeterde: eerst kwam hij tijdens de Fanny Blankers-Koen Games in Hengelo tot 15.29 en vervolgens bracht hij het record in Roosendaal bij de wedstrijden om de Red Band bokaal op 15.46, waarmee hij won. Op de NK in Vught werd het zilver met 15.00. Bij het verspringen haalde hij ook de finale, maar deze liet hij aan zich voorbij gaan. Op de NK estafette ging een zekere plak op de 4x100 m verloren, omdat er verkeerd gewisseld werd. Indruk maakte Aafbrecht ook bij de Arnhem 750 Games, waar hij het verspringen won met 7.27 (daarmee is hij, gedeeld met Toon van Welsenes, na Hein Macnack en Jan Willem van der Wal, de derde AV Haarlemmer aller tijden).

Vanaf 1985 was de omgekeerde situatie te zien van 1984: Aafbrecht was nu de beste van de 2 broers, ook al versloeg Anne Jan hem in 1985 ruimschoots bij de sterkst bezette onderlinge wedstrijden ooit, waar Anne Jan 2e werd en Aafbrecht 9e (slechts 338 punten achter winnaar Arno van Vugt). Aafbrecht pakte in 1985 van beide broers de enige medaille op de NK: buiten werd hij 3e met 15.44 (met rugwind). Voorts mocht hij het namens oranje in Hengelo opnemen tegen Zwitserland. Met 15.47 stond hij dat jaar 4e van Nederland en had hij zich toch weer verbeterd.

Het jaar 1986 zou Aafbrecht zijn grootste succes brengen. Bij de NK indoor werd hij nog 3e met 14.81, omdat hij problemen had met zijn aanloop. Daarna was hij echter niet meer te stuiten: tijdens de districtskampioenschappen in Krommenie kwam hij al verder dan ooit met 15.64, waarmee hij het clubrecord weer terugpakte van Anne Jan (die in dezelfde wedstrijd 15.62 haalde). Nauwelijks een maand later bracht hij het record in Breda al weer op 15.69. De NK leverden vervolgens een 2e plaats op met 15.44. Tijdens de Grand Prix finale in Vught kwam voor Aafbrecht de sensationele climax: in zijn eerste poging hinkte, stapte en sprong hij naar 16.11, niet alleen een verbetering van zijn clubrecord met 42 cm, maar ook een record dat nooit meer verbeterd is, een eerste positie op de Nederlandse ranglijst van 1986, een tweede plaats op de Nederlandse ranglijst aller tijden en slechts 4 cm minder ver dan het Nederlands record van Peter van Leeuwen (THOR). In Leiden mocht Aafbrecht het oranje shirt aantrekken voor een interland tegen Noord-Ierland en Schotland. Het bestuur beloonde zijn reuzejump van 16.11 met de Stijn Jaspers-beker.

In de daaropvolgende winter trok Aafbrecht zijn succesreeks door en hij won begin 1987 voor het eerst goud op de NK en wel bij het h.s.s. indoor met 15.05. Het districtskampioenschap in Beverwijk (dat hij met 15.21 won) ging vervolgens nog goed, maar vervolgens bracht het baanseizoen Aafbrecht niet wat hij ervan verwacht had. Het ontbreken van de concurrentie van zijn broer had kennelijk ook invloed op zijn prestaties, want hij kwam in 1987 nauwelijks meer over de 15 meter. Toch bleef hij op zijn nummers h.s.s., ver en 4x100 m belangrijk voor de competitieploeg. Met 15.21 stond Aafbrecht na het seizoen 1987 toch nog 5e van Nederland.

In 1988 gaf Aafbrecht nog een keer alles op de NK indoor, waar hij met 15.20 zilver pakte bij het h.s.s. (vlak voor Anne Jan die 3e werd). Op 29 mei 1988 sprong hij op de eerste seniorencompetitiewedstrijd naar 14.71 (weer vlak voor Anne Jan). Dat bleek enigszins onverwachts de laatste wedstrijd van beide broers te zijn. Tegenwoordig woont Aafbrecht in Assen.

Frank van Ravensberg