27. Allan Ellsworth

Beste prestaties bij AV Haarlem

100 m	10.7	1985
200 m	21.7	1983
	21.49	1985	met rugwind
400 m	47.43	1985
	47.4	1983
1000 m	2.36.7	1985
10.000 m	40.04	1982
4x100 m	41.8/41.91	1982
4x200 m	1.26.09	1983
4x400 m	3.14.1	1982	CR
	3.08.58	1985	met Nederlandse ploeg
	3.06.69	1983	met Britse ploeg
hoog	1.60	1982
ver	6.00	1985
kogel	10.94	1985
speer	35.76	1985
60 m indoor	6.8	1985
200 m indoor	22.3	1983	CR
400 m indoor	47.90	1985
	47.8	1985

Lid van AV Haarlem geworden in 1982. Kwam daarvoor uit voor Lycurgus (Krommenie). In 1984 vertrokken naar Startbaan (Amstelveen). Werd in 1985 weer lid van AV Haarlem. In 1986 vertrokken naar Lycurgus (Krommenie), kwam later nog uit voor AAC (Amsterdam).

Zeer sterke 400 m-loper, die zijn tegenstanders meestal met een sterk eindschot verraste en daardoor een ideale slotloper op de 4x400 m was. De goedlachse Allan was al een topper bij Lycurgus. Als B-junior stond hij in 1981 2e van Nederland op de 400 m (50.3) en 12e op de 200 m (23.3). Eenmaal bij AV Haarlem en trainend o.l.v. Jan Willem van der Wal brak hij echt door. In april 1982 won hij bij zijn eerste wedstrijd voor onze club gelijk de 100 en de 400 m tijdens de Kennemer kampioenschappen. Een maand later werd Allan districtskampioen door de 400 m voor het eerst onder de 50 seconden te lopen (49.7) en won hij ook met een ruime verbetering van zijn beste tijd de 200 m (22.1). Hij was toen klaar voor het grote werk en bewees dat met opnieuw een forse verbetering van zijn beste tijd op de 400 m (48.80) op de 1e seniorencompetitiewedstrijd. Nog steeds in mei snelde Allan (telkens als slotloper) naar goud (4x100 m senioren), zilver (4x400 m jongens A) en brons (4x100 m jongens A) op de Nederlandse estafettekampioenschappen in Zwolle.

Op de tweede seniorencompetitiewedstrijd verbeterde Allan zijn 400 m-tijd alweer (48.6), maar op de Nederlandse jeugdkampioenschappen wachtte hem een grote deceptie. Ondanks dat hij op de 400 m als winnaar over de finish kwam (49.2), kreeg hij geen goud omgehangen, omdat hij zijn baan zou hebben verlaten. Op de 200 m wist hij wel in de uitslag te komen, maar greep hij met een 4e plaats ook naast een medaille. In juli miste hij op de 4x400 m het Nederlands seniorenrecord op die afstand met slechts 0,2 seconde, maar de 3.14.1 was uiteraard wel een clubrecord (dat nooit meer verbeterd is). 2x kwam Allan in 1982 voor oranje uit. De laatste opvallende prestatie leverde hij dat jaar bij de onderlinge wedstrijden, waar hij ondanks winst op 3 van de 6 onderdelen toch niet won: een 2e plaats bij de jongens A achter Arno van Vugt. Aan het eind van het seizoen stond Allan zowel op de 200 m als op de 400 m 2e van Nederland.

Allen Ellsworth geconcentreerd voor de start

Opperste concentratie

Het seizoen 1983 begon gelijk goed in Dortmund (D) met twee clubrecords op de 200 m indoor jongens A (22.3) en 400 m indoor jongens A (48.4), twee records die nooit meer verbeterd zijn en ook zelfs sneller waren dan de bestaande Nederlandse jeugdrecords, maar door het ontbreken van electronische tijdwaarneming niet als zodanig konden worden erkend. De 400 m-tijd was ook een seniorenclubrecord. Bij de eerstvolgende gelegenheid pakte Allan het Nederlands jeugdrecord op de 400 m indoor alsnog door tijdens het indoorclubkampioenschap naar 48.53 te snellen, waarmee hij ook de overwinning pakte. Bij de NK indoor wist Allan zijn uitstekende vorm te bevestigen met 2x goud op de 200 m indoor jongens A en de 400 m indoor jongens A. Tijdens het baanseizoen wist hij zich opnieuw flink te verbeteren op de 400 m (47.4) en behaalde hij zowel in de junioren- als seniorencompetitiewedstrijden diverse klinkende overwinningen op zijn favoriete onderdeel. Daarnaast won hij de 400 m tijdens de sterk bezette wedstrijden om de Coupe Nationale Nederlanden en de Arnhem 750 Games op Papendal. Vervolgens won Allan bij de Nederlandse jeugdkampioenschappen de 200 m (21.98), maar kwam hij opnieuw niet in aanmerking voor een gouden medaille, omdat hij met het oog op de aankomende EK jeugd voor de Britse nationaliteit gekozen had. De finale van de 400 m liet hij om die reden maar aan zich voorbij gaan, hoewel hij zich met de snelste tijd voor die finale geplaatst had. Aan de NK senioren deed hij vanwege zijn andere nationaliteit opnieuw voor spek en bonen mee, maar toch kwam hij op de 400 m als 2e over de finish. Toch werd Allan in 1983 nog 2x Nederlands kampioen en wel op de 4x400 m en, onder slechte omstandigheden (veel wind), op de 4x200 m. Tijdens de Europese jeugdkampioenschappen in Schwechat (A), waar Allan voor Groot-Brittannië uitkwam, wist hij op de 4x400 m 4e te worden. Daarna wist hij nog het clubrecord op de 4x100 m jongens A te verbeteren tot 42.4, een record dat nooit meer verbeterd is.

In 1984 ging Allan samen met zijn oudere broer Armand en hun trainer Jan Willem van der Wal naar Startbaan. In dat jaar kwam hij in Helsinki (SF) tot zijn snelste tijd op de 400 m (46.17), waarmee hij bij de senioren 3e van Nederland aller tijden werd. Op de NK indoor mocht hij nog niet meedoen voor de medailles (maar was hij wel de snelste op de 400 m), later dat jaar was hij inmiddels wel genaturaliseerd en kon hij wel aan de buitenkampioenschappen meedoen: goud op de 400 m en op de 4x200 m.

Verrassend was zijn terugkeer, samen met broer Armand, naar AV Haarlem in 1985. Indoor scherpte hij in Dortmund (D) gelijk het clubrecord op de 400 m aan tot 47.8. Vervolgens won hij zilver op de NK indoor met een nooit meer verbeterd clubrecord (47.90) en wist hij op de eerste wereldindoorspelen in Parijs (F) op de 400 m tot de halve finale te komen. Buiten liep hij met 47.43 maar net boven het clubrecord op de 400 m (waarmee hij in 1985 wel 4e van Nederland was) en werd het op de NK brons op de 400 m. Op de NK estafette was echter weer het hoogste trapje voor Allan weggelegd: goud op de 4x400 m in 3.14.64 bij een harde wind. Zilver werd het dit keer op de 4x200 m. Bij de onderlinge wedstrijden werd hij 3e en viel hij vooral op door zijn sterke 1000 m, die hij na een felle strijd zij aan zij met Mario Westbroek won. Allan kwam in 1985 3x voor oranje uit: in Maastricht tegen België (indoor), in Schwechat (A) voor de Europacup en in Hengelo tegen Zwitserland.

In 1986 vertrok Allan samen met Armand weer naar zijn oude club Lycurgus. Daar liep hij dat jaar naar zijn beste tijden op de 100 m (10.5) en 200 m (21.75) en pakte hij op de NK zilver op de 400 m en goud op de 4x400 m. Ook in 1987 (weer verenigd met Jan Willem van der Wal) werd het zilver op de 400 m, nu goud op de 4x200 m en brons op de 4x100 m. Nog eens goud werd het op de 4x400 m en de 4x200 m in 1988. Allan deed het een aantal jaren rustig aan om in 1995 sterk terug te keren door (inmiddels als AAC-er) net voor onze Ger Wessel weer kampioen van Nederland te worden op de 400 m. Dit was wel zijn laatste grote resultaat in zijn overigens imposante atletiekloopbaan. Allan woont tegenwoordig in Amsterdam. In 1982 kreeg hij de Van Musscher-beker, in 1983 kreeg hij samen met de 4x100 m-jeugdploeg het WG Schild. De broer van Allan, Armand Ellsworth, vinden we in dit overzicht op de 51e plaats.

Frank van Ravensberg