41. Sammy Monsels

Beste prestaties bij AV Haarlem

100 m	10.3	1981	CR
	10.38	1981	CR
200 m	20.7	1981	CR
	21.03	1981	CR
1000 m	4.11.4	1980
4x100 m	41.67	1980	CR
4x200 m	1.29.18	1980
ver	5.88	1980
60 m indoor	6.7	1980	CR
	6.87	1980	CR

Lid van AV Haarlem geworden in januari 1980. Kwam daarvoor uit voor AAC (Amsterdam) en Hollandia (Hoorn). In 1982 vertrokken naar V&LTC (Den Haag), later Haag Atletiek, daarna vertrokken naar Bijlmer (Amsterdam).

De snelste sprinter van onze club. De Sammy had al een indrukwekkende loopbaan achter zich toen hij bij AV Haarlem kwam. Hij was in 1975 al Nederlands kampioen geworden op de 100 meter, op de 200 meter was hij zelfs tweevoudig kampioen (1972 en 1975), met AAC werden vele estafettetitels behaald (4x100 m in 1975, 1976 en 1977; 4x200 m in 1972, 1974, 1975, 1976 en 1977) en bovendien werd Sammy met AAC van 1971 t/m 1977 clubkampioen van Nederland. Met zijn tijden van 10.4 (100 m) en 21.1 (200 m) was hij ook nog eens Nederlands jeugdrecordhouder.

Sammy had nog veel meer Nederlandse kampioenschappen kunnen binnenhalen als medio jaren 70 niet de onafhankelijkheid van Suriname was geproclameerd. Vanaf dat moment kon hij vanwege zijn Surinaamse nationaliteit niet meer in aanmerking komen voor een medaille op de individuele nummers van de NK. Bovendien kwam hij eind jaren 70 in aanraking met verkeerde vrienden, waardoor hij in die periode helemaal van de atletiekbaan verdwenen was. In 1979 kwam de ommekeer. Bij zijn rentree bij een nieuwe club (Hollandia) kwam hij ineens weer tot 10.5 (100 m) en 21.2 (200 m). Hollandia had echter maar twee echte sprinters: Sammy en Achmed de Kom en toen de laatste in 1980 de overstap naar AVR maakte, leek het logisch dat ook Sammy een andere club zou zoeken. Ondanks zijn woonplaats Hoorn koos Sammy uiteindelijk voor AV Haarlem, waar hij in een grote en sterke spintgroep terecht kwam. In zijn tweede jeugd kwam Sammy vervolgens tot zijn beste prestaties ooit. Hij was nog maar nauwelijks lid of het indoorclubrecord op de 60 meter moest eraan geloven. In 1980 zou hij dat record uiteindelijk 4x verbeteren en 1x evenaren, waarbij hij 'en passant' sterk bezette indoorwedstrijden in Zwolle en Rotterdam won. Uiteraard werd Sammy gelijk ingezet in de strijd om de PH-beker en wel op de 100 m, 200 m en 4x100 m. Op het laatste nummer liep hij aanvankelijk mee in de reserveploeg (een ploeg die alleen meetelde voor de punten als de eerste ploeg gediskwalificeerd zou worden, wat prompt gebeurde), die met 43.8 een unieke tijd scoorde. Nooit was een reserveploeg zo snel in een PH-bekerwedstrijd en deze tijd bewees wel hoe sterk AV Haarlem in de sprinters zat. In zijn eerste jaar bij onze club liep Sammy 10.4 en 10.68 op de 100 meter (1e op de Nederlandse ranglijst van 1980) en 21.4 en 21.51 op de 200 meter (4e op de Nederlandse ranglijst), won hij bij verschillende grote wedstrijden (Papendal, Gouden Spike in Leiden, Den Haag, finale PH-beker in Haarlem) de sprint en verbeterde hij het clubrecord op de 4x100 meter tot 41.67 (nog steeds het bestaande clubrecord). Op de Nederlandse estafettekampioenschappen was goud voor hem weggelegd op de 4x100 m en werd hij 4e op de 4x200 m. In 1981 begon Sammy opnieuw sterk met een evenaring van het clubrecord op de 60 m indoor (6.7). Vervolgens won hij de sprint bij de districts-kampioenschappen in Haarlem (100 en 200 m), een sprinttweekamp in Leiden en de 1e competitiewedstrijd in Nijmegen (2x), waarna bij aan een reeks opzienbarende clubrecord verbeteringen begon op zowel de 100 m (1 evenaring en 3 verbeteringen) en de 200 m

(4 verbeteringen). Beide records staan 18 jaar later nog stevig overeind. Intussen won Sammy wedstrijden in Den Haag, nog eens Den Haag, Utrecht, de 3e competitiewedstrijd in Hengelo (2x) en vierde hij buitenlandse successen in Gothenburg (Zweden) (2e), Varnamo (Zweden) (4e), Malmo (Zweden), Edinburgh (Schotland) en Koblenz (Duitsland). Op de Nederlandse estafettekampioenschappen werd het in 1981 een 3e plaats op de 4x100 m. Sammy besloot zijn qua tijden beste seizoen tot dan toe met een dubbele sprintzege in de PH-bekerfinale in Amsterdam.

In de daaropvolgende winter verruilde hij AV Haarlem voor concurrent V&LTC uit Den Haag, waar Sammy in 1982 naar nog snellere tijden zou snellen: 10.32 op de 100 m en 21.00 op de 200 m. Op de NK indoor mocht hij buiten mededinging meedoen en vocht hij in de finale van de 60 m een fel duel uit met ex-clubgenoot en winnaar Mario Westbroek. Op volgende Nederlandse titels moest Sammy, ondanks zilver in 1984 en brons in 1986 (steeds op de 4x100 m), wachten tot 1987. Vanaf dat jaar won V&LTC 3x op rij de titel op de 4x100 m. Dat Sammy nog lang niet uitgelopen was bleek wel uit het clubrecord dat hij (37 jaar oud) nog op de 4x100 m bij Haag Atletiek liep: 40.54 in 1991.

Sammy verhuisde naar Amsterdam-Zuidoost (beter bekend als de Bijlmermeer) en hij kwam in 1994 als 40-jarige nog tot 11.08 op de 100 m, sneller dan het Nederlandse veteranenrecord. Hij werd vervolgens actief in de begeleiding van jongeren in de Bijlmermeer, die hij enthousiast probeert te maken voor de atletiek. Eddy Monsels (geb. 24-1-1948) van AV'40 ging in 1968 naar de Olympische Spelen in Mexico City en liep daar 10.45 op de 100 m. Hij was 2x Nederlands kampioen op de 100 m (1968 en 1971). Sammy kreeg in 1986 bij V&LTC gezelschap van medesprinter Jerry Monsels (geb. 24-3-1960), die op de 100 m 10.82 (1993) liep.

Sammy kreeg na het seizoen 1981 van het bestuur de Kreigsmanbeker. Het gerucht gaat dat tijdens het jaar dat Sammy deze beker in zijn bezit had, de beker ook door de Surinaamse narcotica ... eh legerleider Desi Bouterse is aangeraakt.

Frank van Ravensberg