AV Haarlem Beginpagina nr 43 Nr 41

42. Ton van Doorn

Beste prestaties bij AV Haarlem
100 m14.41990 
1000 m2.53.91990 
1500 m4.15.001998 
3000 m8.46.51989 
5000 m15.08.61989 
10.000 m31.441989 
15 km48.581989 
10 mijl52.011996 
20 km1.05.351989 
halve marathon1.09.571989 
30 km1.45.151999 
marathon2.37.461994 
Ekiden2.28.181993 
3000 m indoor8.59.261997NR/CR

Lid van AV Haarlem geworden in maart 1987.

Laatbloeier die als veteraan in de jaren 90 tot nu toe zeer succesvol is op de lange afstand. Ton begon pas op 35-jarige leeftijd aan atletiek na een tijdlang bij Geel Wit als voetballer actief te zijn geweest. Hij liep getuige zijn 2.41.22 op de marathon dat jaar meteen met de beteren mee. De journalist van het Haarlems Dagblad liep in 1989 zijn meeste persoonlijke records en behaalde in dat jaar ook zijn eerste overwinning: hij won een 7 km lange bos-veldloop in Santpoort. Voorts brak hij door op de 15 km (48.58) en de halve marathon (1.09.57). Daarna zouden vooral vanwege blessures wat wisselvallige jaren volgen, waarin hij nu eens voor de marathon en dan weer voor de kortere afstanden koos. Een echte winnaar werd Ton pas in zijn veteranentijd. Zijn eerste deelname aan een Nederlands veteranenkampioenschap leverde in 1992 op de 15 km nog een 13e plaats en op de 5000 m nog een 12e plaats op. Een jaar later kwam echter al het eerste succes toen Ton met 5 andere AV Haarlemmers 3e werd op de NK Ekiden (marathonestafette) voor veteranen. Individueel werd het dat jaar een 8e plaats op de 15 km en een 7e op de 5000 m. Winst was er ook twee keer, in de Heliomarecross en in de Haarlemmermeercross. In 1994 werd Ton 5e op de 5000 m en won hij de Sloterparkcross, de 3e Velserbroekloop, de Frans van Sprangloop en de Heliomarecross. In 1995 werd het opnieuw een 5e plaats, maar nu op de crosskampioenschappen en werd hij 11e op de 5000 m. Winst was er in de Spaarnwoudeloop (30 km), de 2e en de 3e Velserbroekloop, de Frans van Sprangloop en de Haarlemmermeercross. In 1995 liep Ton ook zijn eerste 1500 meter in de PH-bekerploeg. Meestal loopt hij overigens de 5000 m.

In 1996 kwam Ton voor de tweede keer op het podium bij de NK veteranen: in Santpoort-Noord werd het zilver op de 15 km, slechts 3 seconden achter winnaar Cees Kraayeveld (AV'34) die hem in de eindsprint versloeg. Ton pakte ook nog brons op de 5000 m, en dat 2 maanden voor zijn 45e verjaardag, de dag dat hij naar een oudere klasse mocht overgaan. Eenmaal in die 45+-klasse was Ton niet meer te stuiten: hij won in die klasse nog in 1996 de Pierloop, de Dam tot Damloop (10 mijl in 52.01), de Pim Mulierloop en de Haarlemmermeercross. Eerder dat jaar had hij (nog in de 40+-klasse) al de Spaarnwoudecross en de Castricumcross gewonnen.

1997 bracht Ton een lange reeks successen: hij werd voor het eerst veteranenkampioen van Nederland in de cross, een maand later nog eens op de 15 km (in 49.07) en in juni werd het zelfs een derde titel op de 5000 m. Op de 3000 m indoor zette hij met 8.59.26 een Nederlands veteranenrecord in zijn categorie neer. In de halve marathon van Egmond en de Spaarnwoudecross pakte hij de winst. Voor zijn successen in 1997 kreeg Ton van het bestuur de Bap van der Pol-beker uitgereikt.

In 1998 pakte Ton ondanks een wisselvallig seizoen toch nog een 4e Nederlands kampioenschap mee door zijn titel op de 15 km met succes te verdedigen. Dat Ton een sportman avant la lettre is bewees hij vorig jaar ten overvloede nog eens door 3500 km te gaan fietsen van Haarlem naar Sicilie en dat met een gemiddelde van 140 km per dag, inclusief Alpencols en diverse passen!

Het jaar 1999 werd door de dit jaar op en top afgetrainde Ton ingezet met een overwinning in de Dreefzichtcross en zijn tot nu toe beste tijd op de 30 km (1.45.15). Op diverse andere afstanden kwam hij zo vroeg in het seizoen al in de buurt van zijn persoonlijke records uit 1989 (!). Helaas kon Ton de kroon op al zijn trainingsarbeid (nog) niet zetten: in de met hoge verwachtingen tegemoet geziene marathon van Rotterdam viel hij uit. Van Ton is in de nabije toekomst echter nog wel het een en ander te verwachten.

Frank van Ravensberg