 |
 |
|
 |
 |
8. Frank van Ravensberg |
|
 |
 |
 |
|||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
 |
Beste prestaties bij AV Haarlem |  |
|||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
 |
 |
 |
|||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
 |
|
 |
|||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
 |
 |
 |
|||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Lid van AV Haarlem geworden in december 1971.
Frank werd lid van onze club ruim een jaar nadat zijn broer Evert (in juli 1970) zich had aangemeld bij AV Haarlem. Als 11-jarige pupil was hij bij de veldloop al gelijk voorin te vinden (3e bij de Kerstveldloop in 1971). Op jonge leeftijd won hij in zijn categorie diverse loopjes, o.a. de Kerstveldloop van de zwemvereniging Njord '59 bij Kraantje Lek (1972), de Bevrijdingslopen in Spaarndam (1975 en 1976), de Oudejaarsloop van de IJsclub Haarlem (1975) en een aantal onderlinge lopen in 1974 en 1975. Hij kon als D-junior goed meekomen op de 1000 m en als C-junior op de 800 en 1500 m. Hij klopte op de C-spelen op 0,4 seconde na de latere toploper Tonnie Dirks (de Keien). Ondanks enorme trainingsijver zag hij al snel bij het hardlopen zijn beperkingen en het leek hem in 1975 wel eens leuk, zonder specifieke voorbereiding vooraf, aan een snelwandelwedstrijd mee te doen. Wel dat was gelijk een succes: hij werd meteen 2e in een tijd waarmee hij bij de beste 3 Nederlandse C-junioren aller tijden kwam te staan. De alleenheersers bij de jeugd Rob van Vliet (RWV) en Hans van der Knaap (Olympus '70, later RWV) kregen er uit het niets een te duchten concurrent bij. Slaapwandelend in plaats van snelwandelend een wedstrijd uitlopen was er vanaf nu niet meer bij. Want Frank ging telkens tot het gaatje en vloog er altijd vanaf de start in. Een jaar na zijn snelwandeldoop brak hij als zestienjarige het Nederlands jeugdrecord op de uurloop (11.444,60), waarbij hij Van der Knaap na een zeer spannende strijd met telkens wisselende kansen in de laatste 15 seconden voorbijging en met 12 m klop gaf. Drie jaar later stond het record bijna 1500 meter sterker (12.837,85 m). Een record van Frank dat nog steeds standhoudt.
Als junior won Frank 8 medailles op NK's, waarvan 3x goud. In 1978 werd hij als 17-jarige derde bij de senioren op de 20.000 m op de baan in Groningen. Doordat zijn broer Evert daar zilver won op de 3000 m steeple-chase was dat toch wel een heel bijzonder weekend. Twee maal verspeelde hij door pech een gouden medaille: bij de NK indoor van 1977 lag hij ruim 100 m voor de streep in gewonnen positie toen zijn voet dubbel sloeg en hij alleen nog maar strompelend verder kon (hij werd daardoor vlak voor de finish nog net gepasseerd door Van der Knaap). Bij de NK senioren van 1979 pakte hij een halve baan voorsprong op de rest, toen hij volkomen onnodig tegen een diskwalificatie aanliep. Als 15-jarige mocht Frank al aan zijn eerste interland meedoen en dat gelijk in het Deense Sonder Omme. Gestart met het zwakste persoonlijk record op de 10.000 m van alle 15 deelnemers (59.18.4) overtrof hij zichzelf met ruim zes minuten (52.53) en een zesde plaats, waarmee hij een belangrijk aandeel had in de enige totaalwinst ooit van Nederland in de vijflandenwedstrijd snelwandelen. In totaal zouden er nog 15 landenwedstrijden volgen. Veruit zijn grootste internationale succes boekte hij in 1979 (zijn laatste jaar als junior). In het Zwitserse Cadenazzo (tussen Locarno en Bellinzona) liep hij bij de traditionele vijflandenwedstrijd tussen Zwitserland, België, Denemarken, Luxemburg en Nederland iedereen naar huis en liep daar op de weg met 46.52.5 op de 10 km ver onder zijn op dat moment beste baantijd (hij is met 47.20.4 nog altijd jeugdrecordhouder op die afstand). In 1979 mocht hij ook eens in een senioreninterland in Dublin (EIR) acteren op de 3000 m. Ruud Wielart, ook deelnemer (maar dan bij het hoogspringen) stond als supporter langs de kant. Tijdens de wedstrijd rukte een hond zich los van zijn begeleider en holde een aantal ronden met de twee koplopers (onder wie Frank) mee. Allerlei mensen langs de kant schreeuwden tegen andere wandelaars: "Kom op, pak die vent!" Ruud - heel droog - zag de loslopende hond en zei: "Kom op, Frank, pak die hond!" Of het gelukt is is niet bekend.
Doordat snelwandelen in Nederland toch erg beperkt was, toog Frank in de schoolvakanties met een interrailkaart telkens naar (vooral) Scandinavië. Daar trof hij vele en goede wedstrijden met veel toplopers. Onderdak vinden was voor Frank nooit een groot probleem. Meestal kon hij terecht bij een van de vele snelwandelaars. Door z'n talenknobbel en onderdak bij 'locals' maakte hij zich vrij snel verstaanbaar in de landstaal (Deens, Zweeds, Noors). Vele jaren was hij daar dan ook te vinden. Een bijzondere overwinning haalde hij in de zomer van 1983 in het Zweedse Ratan. De vorige dag aangereisd met de trein (36 uur reistijd), ging hij de avond voor de wedstrijd nog even naar een dansfeest om de benen los te maken, waarna hij de wedstrijd met ruime voorsprong won in een persoonlijke recordtijd van 1.32.46 op de 20 km (slechts 2 seconden boven de op dat moment beste Nederlandse prestatie op de weg). Frank won een prachtige houten tafel, die hij vijf treinen in en uit moest slepen, maar die nog altijd zijn woonkamer siert. Door zijn enorme snelheid op de korte afstand viel hij op bij de Ivo van Damme Memorial in Brussel (B) in 1979, waar hij na de start tussen allerlei wereldtoppers als eerste het stadion verliet. Alleen hebben ze hem nooit meer teruggezien, want hij had nog een zware wereldcup-wedstrijd van 2 dagen daarvoor in de benen en hij liet zich eenmaal buiten het stadion voorzichtig afzakken. Met de latere wereldrecordhouder Stefan Johansson (Zweden), de latere Olympische kampioen Daniel Plaza (Spanje) en de latere medaillewinnaar op de EK indoor Jos Martens (België) heeft Frank diverse duels uitgevochten, waarbij Frank steeds maar net het onderspit moest delven.
Door gebrek aan goede snelwandeltrainers heeft Frank altijd zelf aan moeten modderen en heeft hij programma's en oefeningen uit buitenlandse lectuur moeten halen. Trainen heeft hij gedeeltelijk met z'n clubgenoot Nico Treep en jongens van ver buiten Haarlem gedaan, maar negen van de tien keer moest hij alleen op pad (meestal op de baan van het Pim Mulier sportpark of over de Zeeweg naar Bloemendaal en Zandvoort, over de Amsterdamse Vaart naar Halfweg, rondjes draaien langs Dreefzicht in de Hout, langs het Spaarne naar Schalkwijk, langs de Oude Schipholweg de Haarlemmermeerpolder in of vele keren het Kopje van Bloemendaal op en af). Op de Amsterdamse Vaart heeft hij zijn snelwandelpas een keer plotseling moeten verwisselen voor een sprintje en een sprong over de afscheiding met de rijbaan. Dat was omdat een op hol geslagen paard achter hem aankwam. Het alleen trainen vormt wel een sterk karakter. Door gebrek aan iemand langs de kant voor de nodige aanwijzingen en het gemis van een trainer kreeg Frank regelmatig met blessures te maken: heupen, kuiten, hamstrings. Ook liep hij nog wel eens in de wedstrijd tegen een diskwalificatie aan (vooral in de slotfase), omdat door de vermoeidheid de coördinatie afnam. Tevens is Frank astmapatiënt (hij zat op de lagere school op een speciale school voor carapatiënten) en was hij daarom vaak ziek, terwijl hij zeer slecht tegen hitte kan.
Als senior zou Frank op topniveau nog tot medio september 1984 doorwandelen, daarna waren de blessures (vooral de hamstrings) te vaak aanwezig om nog voluit te kunnen trainen. Bij de Nederlandse kampioenschappen op de baan in Sittard (1984) was Frank de eerste Nederlander die de 20.000 meter (50 rondjes van 400 meter!, het kan nog erger met 50.000 meter ofwel 125 rondjes, welke afstand hij ook twee keer geheel aflegde!) onder de 1.30 liep. Zijn 1.29.37.5 is in de passerende 15 jaar maar door een persoon (voor het eerst in 1992) overtroffen. Frank is wel blijven trainen en af en toe liep hij nog wel eens een wedstrijd, maar verder dan een vierde (1987) en een vijfde (1995) plaats op de NK indoor 5000 m kwam hij niet meer. Ondanks zijn verhuizing in 1987 naar Amsterdam, is hij de club altijd trouw gebleven (al weer 28 jaar). Deze winter was hij een van de Haarlemse deelnemers aan de 1e cross van de Kennemer Crosscup in Amsterdam. Hij traint nog gemiddeld 3x per week en maakt verder nog vele wandel- en fietstochten door het hele land heen. Hij heeft inmiddels in alle provincies wel verschillende tochten gemaakt en de belangrijkste stukken natuur in Nederland ontdekt. In de zomer kiest hij meestal voor een actieve vakantie. Zo heeft hij op de racefiets al eens de Col d'Izoard (2360 m) in de Franse Alpen beklommen, heeft hij op de mountainbike met telkens op 90% van de route tegenwind de Rhone-Route (Oberwald-Geneve) in Zwitserland en de Donauradweg (Scharding-Wenen) in Oostenrijk bedwongen en heeft hij verschillende loodzware wandeltochten in recordtempo volbracht op de Mount Robson (in de Canadese Rocky Mountains) en in de Cinque Terre (in de buurt van de Italiaanse kustplaats La Spezia). In het dagelijks leven is Frank werkzaam bij de Belastingdienst, waar hij met zijn huidige opleiding aan het plafond zit. Om toch te kunnen doorstromen is hij in september een versnelde universitaire studie fiscaal recht begonnen. Een dag in de week moet hij daarvoor naar Tilburg (KUB) en dat 21/2 jaar lang. Buiten zijn werk om is Frank altijd wel met een of andere studie/opleiding bezig geweest. Zo is hij twee maal een maand in Italië geweest (in Florence en in Milaan) om daar ter plekke studerend aan diverse instituten zijn Italiaans te verbeteren.
Zijn bijdragen voor de club in de afgelopen jaren zijn enorm: jarenlang maakte hij de clubranglijsten, schreef hij atletiekverslagen voor het Haarlems Dagblad, hij was mede-archivaris, samensteller (samen met Nico Treep) van de jubileumkalender in 1995 en nu dus (in z'n eentje) van de top 100 van deze eeuw. Ook op snelwandelgebied zijn er heel wat boekjes door hem samengesteld en uitgegeven. Verder is Frank eind jaren zeventig pupillentrainer geweest, een aantal jaren redactielid van De Wissel en vele jaren actief jurylid.
Bij internationale snelwandelwedstrijden in Nederland wordt er heel vaak een beroep op Frank gedaan. Is het niet als scheidsrechter dan zeker als microfonist. Want waar krijg je rondentijden, aanmoedigingen en tussenstanden in je eigen taal, of dat nu Deens, Frans, Duits, Zweeds, Noors, Engels of Italiaans is. Als Nederland voetbalde werd tussendoor ook nog het radioverslag van die wedstrijd voor de aanwezigen samengevat. Vanwege zijn huidige studie moet hij op dit terrein voorlopig passen. Zijn andere passies zijn mode, (pop)muziek en lezen (van Italiaanse literatuur tot filosofie en uiteraard ook sportboeken). Wanneer je zijn kamer binnenkomt moet je je manoeuvreren tussen de boeken en LP's (geen CD's, want hij vindt het een sport om ook LP's van recente muziekstromingen te bemachtigen). Bij een maandelijkse popquiz in Zaandam is hij al twee maal op de 2e plaats geëindigd en gaat hij binnenkort ook een keer een quiz samenstellen (waarschijnlijk de derde donderdag van januari a.s.).
Frank werd in 1976 door het bestuur onderscheiden met de Paulen-beker, toen hij een boekwerk had vervaardigd van alle prestaties van alle AV Haarlemmers en HAV-ers van 1921 tot en met 1975. Hij kwam in totaal 16x uit voor het Nederlands team, waarvan 2x bij de wereldcup snelwandelen (ook wel Lugano Trophy genoemd). Op de NK won hij in totaal 6x goud, 5x zilver en 2x brons. Het lijstje van zijn deelnames aan Nederlandse kampioenschappen vermeldt geen slechter resultaat dan een 5e plaats: 10.000 m jongens A (3e in 1976, 2e in 1977, 1e in 1978, 1e in 1979), 3000 m indoor jongens A (2e in 1977, 2e in 1978, 1e in 1979), 20.000 m senioren (3e in 1978, gediskwalificeerd in 1e positie in 1979, 2e in 1980, 1e in 1981, boycot in 1982, te laat ingeschreven in 1983, 1e in 1984), 5000 m indoor senioren (4e in 1983, 1e in 1984, 4e in 1987, 5e in 1995), 3000 m senioren (2e in 1980). Bij zijn 6 Nederlandse titels wandelde hij 3x naar een Nederlands record en daarnaast nog 1x naar een beste Nederlandse prestatie aller tijden. Zowel bij de junioren als bij de senioren behaalde hij een Nederlandse titel met 4 ronden voorsprong op nummer 2. Van zijn 10 officieel erkende Nederlandse records staan er nog twee overeind (de 10.000 m junioren en de uurloop junioren, beiden daterend uit 1979 en dus al 20 jaar standhoudend als nationaal record). Hij wandelde in 17 verschillende landen en haalde in totaal 63 snelwandeloverwinningen, waarvan 15 in het buitenland. In 1981 stond hij op de 3000 m 38e op de wereldranglijst, in 1984 stond hij 51e van de wereld op de 20.000 m. In 1979 liep Frank 3x de limiet voor de Europese jeugdkampioenschappen op de 10.000 m, in 1983 haalde hij 2x de B-limiet voor de wereldkampioenschappen (beide keren niet uitgezonden, waarvan hij nog steeds stevig baalt). In 1977 was hij met een tijd van 49.47.2 op de 10 km even de snelste West-Europese B-junior. Op de Nederlandse ranglijsten aller tijden staat hij anno 1999 nog altijd 1e op de 1000 m, 1500 m en 1mijl, 2e op de 3.000 m, 5 km, 10 km en 20.000 m, 3e op de uurloop en 10e op de 50.000 m. Hij heeft nog vrijwel alle Nederlandse leeftijdsrecords in de leeftijd van 15 tot en met 23 jaar. 90x verbeterde hij een clubrecord. Zijn hoogste officieel gemeten snelheid in een wedstrijd was 18,5 km per uur, maar in de training haalde hij wel eens snelwandelend 24 km per uur (80 m in 12.0). Frank is ook de jongste AV Haarlemmer die de marathon hardlopend heeft uitgelopen: op 17-jarige leeftijd kwam hij in Amsterdam tot 4.01.50, geen beste tijd volgens zichzelf, omdat hij halverwege veel te lang moest wachten bij een verzorgingspost en toen zo stijf als een plank werd. Met het voltooien van een 50.000 m snelwandelwedstrijd op de baan in Haarlem in 1978 is hij ook de jongste AV Haarlemmer (18 jaar), die ooit een afstand langer dan de marathon in een wedstrijd volbracht.
Evert van Ravensberg, de oudere broer van Frank, vinden we in deze top 100 op de 36e plaats.
Evert van Ravensberg
|
|
Contact • Laatst bijgewerkt: 1 mei 2011 • © 1998-2011 AV Haarlem |
