15. Bert de Jager

	Beste prestaties bij AV Haarlem
	100 m 10.4 1971 CR 100 m 10.62 1974 CR 200 m 21.4 1972   200 m 21.52 1972   300 m 35.3 1974   400 m 48.6 1973   400 m 49.58 1975   1000 m 2.49.0 1972   4x100 m 42.3 1972     40.0 1971 NR, met Nederlandse ploeg 4x200 m 1.30.0 1972 CR 4x400 m 3.28.6 1971   hoog 1.65 1975   ver 6.12 1973   kogel 8.83 1973   speer 34.78 1975   60 m indoor 6.8 1973 CR

Lid van AV Haarlem geworden in 1971. Kwam daarvoor uit voor Nijenrode. Actief t/m 1978.

Supersprinter, die op alle afstanden tot en met 400 m tot de top van Nederland behoorde, maar die met name op de 100 m furore maakte. Bert begon zijn atletiekloopbaan als junior bij Nijenrode, waar hij in 1968 tot 10.6 (100 m) en 21.7 (200 m) kwam. Het leverde hem uitzending naar de EK jeugd in Leipzig (DDR) op. Eenmaal senior kreeg Bert aanvankelijk te maken met de tegenstand van Ad de Jong (Diomedon) en Eddy Monsels (Holland Leiden), de 100 m-kampioenen van 1970 en 1971. Toch wist Bert in 1971, in zijn eerste jaar voor onze club, al meteen zilver op de NK senioren te pakken door met 10.7 (100 m) direct achter Monsels (10.5) te eindigen. Op de 200 m werd hij 4e (21.7). Zijn beste prestatie van 1971 leverde hij in juli door op de Haarlemse sintelbaan de 100 m af te raffelen in 10.4. Daarmee liep hij het 41 jaar oude clubrecord van Chris Berger uit de boeken. Bovendien stond hij met die tijd 1e op de Nederlandse seizoensranglijst van 1971. Op de 200 m stond hij met 21.5 op de 4e plek. Een derde succes haalde Bert dat jaar in een interland tegen Duitsland, waar hij met een nationale ploeg het Nederlands record op de 4x100 m evenaarde (40.0). Tenslotte werd hij nog tweevoudig Nederlands kampioen bij de militairen op de 100 m (10.6) en de 200 m (21.5).

Bert begon het seizoen 1972 met een 5e plaats op de NK indoor (60 m). Op het buiten-NK werd het een strijd tussen Sammy Monsels (AAC) en Bert. Bert haalde op de 100 m zijn eerste Nederlandse seniorentitel (10.65) en verwees favoriet Sammy naar de 2e plaats. Sammy revancheerde zich op de 200 m, waar hij in 21.46 nipt favoriet Bert (21.52) versloeg. Voor Bert restte zilver en zijn beste tijd ooit. Bert kwam in 1972 vier keer uit voor de Nederlandse ploeg: in België, Griekenland, Drachten en Sittard. Bij de laatste gelegenheid kwam hij op de 200 m tot 21.4. De Santpoorter wist later in het seizoen voor een nieuwe verrassing te zorgen door het 46 jaar oude clubrecord van Ad Paulen op de 400 m (49.2) via 48.9 op 48.7 te brengen. Kenners voorspelden hem vervolgens een grote toekomst op de 400 m, maar dat is er nooit helemaal uitgekomen. Aan het eind van het seizoen bracht Bert nog een clubrecord op zijn naam. Het 41-jarige 4x200 m-record werd op 1.30.0 gebracht en leverde hem zilver op de NK estafette op, net achter AAC (1.29.9). Met een 2e (100 m in 10.5), 2e (200 m in 21.4), 3e (4x100 m in 42.3) en 7e (400 m in 48.7) plaats op de Nederlandse jaarranglijst was 1972 voor Bert buitengewoon succesvol.

In 1973 werd Bert op de NK indoor 6e op de 60 m (7.0) en evenaarde hij 3x het clubrecord op die afstand (6.8). Indoor zou Bert nooit de absolute top halen. Zijn kracht lag aanvankelijk vooral op de 200 m (toen echter nog geen kampioensafstand in de hal). Later bleek hij zijn grootste successen weliswaar toch te halen op de 100 m, maar de 60 m was echt te kort voor hem. In juni 1973 wist Bert op Papendal al weer de aandacht op zich te vestigen door zijn eigen clubrecord op de 400 m te verbeteren (48.6) en zijn record op de 100 m te evenaren (10.4). Het was de voorbode van het hoogtepunt van zijn atletiekloopbaan: de NK buiten in Den Haag. Voor het eerst sinds 1932 won een Haarlemmer namelijk weer de dubbel: goud op de 100 m en goud op de 200 m. Ik zal zelden harder geschreeuwd hebben dan tijdens de bewuste 200 m-finale, waar ik Bert op de streep voorbij Sammy Monsels zag gaan (beiden klokten 21.6). Een dag later was de sintelbaan veranderd in een soort rijstveld toen de regen met bakken uit de hemel bleef neerdalen. Als een verzopen kat zag ik Bert tegen de wind in over de blank staande baan naar voor de omstandigheden onbegrijpelijk snelle tijden op de 100 m snellen: 10.7 (serie) en 10.8 (finale). Een van zijn concurrenten ging er uit frustratie maar bij liggen, maar Bert greep overtuigend en op voor mij indrukwekkende wijze zijn 2e titel in een weekend. Hij kwam dat jaar ook nog 3x uit in de Nederlandse ploeg (in de Europacup in Brussel (B), in Cardiff (GB) tegen Wales en in Kerkrade tegen België en Duitsland-B). In Cardiff won hij de 100 m en de 200 m. Verrassend was zijn overwinning tijdens de onderlinge wedstrijden. Na het seizoen 1973 stond Bert 1e (100 m in 10.4), 2e (4x100 m in 42.5), 3e (200 m in 21.5) en 5e (400 m in 48.6) van Nederland. Het zou zijn beste seizoen blijken te zijn geweest.

In 1974 kwam Bert opnieuw tot 10.4 op de 100 m en 21.4 op de 200 m en ging hij namens oranje naar Aarhus (DK), Brussel (B), Papendal en Oslo (N). Een zeer spannende strijd moest hij leveren op de NK in de 100 m-finale. Nadat Bert aanvankelijk op achterstand was gezet wist hij al zijn tegenstanders in de slotfase te passeren en te finishen in zijn beste tijd ooit (10.62, tevens het eerste electronische clubrecord). Raymond Heerenveen (PEC) (10.64), Sammy Monsels (AAC) (10.65) en Coen Jansen (Metro) (10.70) hadden na lang beraad van de jury het nakijken. Aan de gouden plak op de 100 m voegde Bert nog een bronzen (200 m) toe. Later in het seizoen liep Bert op de 300 m de snelste Haarlemse tijd ooit (35.3) en won hij voor de derde keer in Rotterdam de Marinus van den Berge wisselbeker via winst op de 100 m. Na het jaar 1974 stond Bert 1e (100 m) en 2e (200 m) van Nederland.

Het jaar 1975 verliep voor Bert beduidend minder (deels door blessures). Hij kwam nog wel uit voor het Nederlands team (in Lissabon (POR) en Bernhausen (D)) en startte nog wel in een internationale wedstrijd in Brasschaat (B), maar de NK verliepen teleurstellend: hij werd 4e op de 200 m en daar bleef het bij. Een onverwacht succes haalde Bert nog aan het eind van het seizoen: hij werd voor de tweede keer clubkampioen op de zeskamp vlak voor zijn broer Frank. Aan het eind van 1975 stond Bert 3e van Nederland op de 100 m (10.6) en 6e op de 200 m (22.06). Een jaar later was Bert weer terug aan de absolute top door verrassend weer 100 m-kampioen van Nederland te worden (in 11.17). Ook kwam hij in Brussel (B) namens Nederland uit tegen België en Duitsland. In 1977 veroverde Bert in Sittard voor de 5e keer in 6 jaar de Nederlandse titel op de 100 m. In een tijd van 10.98 was hij Ron van Wilgen (Sparta) en Bert Lambeck (TION) te snel af. Op de 200 m werd hij 4e (22.08). Hij ging dat jaar ook nog naar Athene (GRE) i.v.m. de Europacup voor landenploegen. Hij was dat jaar nog 3e van Nederland op zowel de 100 m (10.98) als de 200 m (22.08).

In 1978 sloot Bert zijn prachtige carriere af met een bronzen plak op de NK 4x100 m (42.4). Dat zijn inzet nog voorbeeldig was getuigde zijn zweefduikfinish, die hem een bezoekje aan de EHBO opleverde. Op de 60 m indoor werd hij nog 5e op de NK (6.9). Eind 1978 ging Bert trouwen. Hij werd nog twee jaar bestuurslid, was nog even redactielid van de Wissel en een jaar vice-voorzitter van onze vereniging. Niet lang na het 60-jarig jubileum van onze club verhuisde Bert naar het hoge noorden van ons land. Momenteel woont hij in het Friese Oudehaske (vlak bij Heerenveen). Bert kwam 17x uit voor de Nederlandse ploeg en kreeg van het bestuur 3x de Kreigsman-beker uitgereikt (1971, 1972, 1973).

Broer Frank de Jager (5 jaar jonger dan Bert) was medio jaren '70 een paar jaar lid van AV Haarlem. Hij had als records 100 m 11.6 (1974); 200 m 23.3 (1974); 400 m 53.2 (1974); 1000 m 2.50.7 (1975); 4x100 m 43.5 (1974); hoog 1.70 (1975). Zus Ingrid de Jager (geb. 1958) was in 1974 zeer succesvol met een zilveren plak op de NK 300 m meisjes B en met meerdere clubrecords: 100 m 12.7; 300 m 41.0; 800 m 2.16.5; hoog 1.45; ver 5.34; speer 23.90. Voorts wist zij clubkampioene op de meerkamp te worden. Ingrid is in dit overzicht 160e geeindigd. Toen in 1977 het 25-jarig trainerschap van Joop van Drunen werd gevierd, dook er ineens een vierde De Jager op: Marga de Jager. Zij bood het echtpaar Van Drunen een door haar vervaardigd schilderij aan, waarop symbolisch het cadeau (een reis naar de EK '78 in Praag (CS)) was uitgebeeld.

Frank van Ravensberg